100 lat polskiej dyplomacji wojskowej
Journal Title: Kwartalnik "Bellona" - Year 2018, Vol 694, Issue 3
Abstract
Dyplomację wojskową jako formę zewnętrznej reprezentacji interesów państw dostrzeżono około połowy XIX wieku. Z upływem czasu stała się ona wyspecjalizowaną dziedziną dyplomacji narodowej. Termin „dyplomacja wojskowa” integralnie jest związany z misją attaché wojskowego<sup>1</sup>. Polscy dyplomaci w mundurach dołączyli do międzynarodowego grona attaché wojskowych dopiero w 1918 roku po odzyskaniu przez państwo niepodległości. Wojskową służbę dyplomatyczną II Rzeczypospolitej tworzono od podstaw. Brakowało rodzimych tradycji, wzorców organizacyjnych, narodowej praktyki. W Ministerstwie Spraw Wojskowych i Sztabie Generalnym Wojska Polskiego próżno było szukać doświadczonego personelu czy sprawdzonych procedur. Służba ta wymagała, oprócz doświadczenia i umiejętności zawodowych, także specyficznych kwalifikacji osobowościowych i dużego obycia towarzyskiego<sup>2</sup>. W początkowym okresie odrodzonej państwowości polskiej wykorzystywano doświadczonych oficerów (generałów), którzy w przeszłości pełnili służbę w armiach zaborczych<sup>3</sup>. W tym czasie wojskowe służby dyplomatyczne takich państw jak Francja, Wielka Brytania, Prusy, Austria, Rosja i Stany Zjednoczone były już dobrze zorganizowane i miały swoich przedstawicieli w większości liczących się państw na świecie<sup>4</sup>.<br/><br/><font size="2"><sup>1</sup>A. Vagts, The Military Attaché, New Jersey 1967, s. 19.<br/><sup>2</sup>Szerzej o pochodzeniu pierwszych polskich attaché wojskowych okresu II RP: K. Stepan, Polska dyplomacja wojskowa 1919–1945, Personel wojskowy placówek dyplomatycznych, t. 4, Warszawa 2014, s. 6–8.<br/><sup>3</sup>Byli to między innymi: Bolesław Wieniawa-Długoszowski – adiutant Józefa Piłsudskiego, od listopada 1921 r. attaché wojskowy w Bukareszcie, tam wziął udział w pracach nad konwencją polsko-rumuńską, którą podpisano w kwietniu 1922 r.; Wiktor Tomir-Drymmer – wchodził w skład ochrony Piłsudskiego – attaché wojskowy w Estonii, kierował również placówką wywiadowczą „Rewel” i całością prac wywiadowczych w państwach bałtyckich; Józef Beck – attaché wojskowy we Francji i Belgii, szef gabinetu Piłsudskiego, a od listopada 1932 r. minister spraw zagranicznych; kontradm. W. Kłoczkowski – w lutym 1919 r. uzyskał dymisję ze służby rosyjskiej i przybył do Polski, 3 marca 1919 r. wstąpił do WP, a 9 lipca 1919 r. został nominowany na stanowisko pełnomocnika wojskowego i morskiego w Londynie.<br/><sup>4</sup>W 1936 r. najwięcej attaché wojskowych miały: Francja – 50 osób, Wielka Brytania – 38, Stany Zjednoczone – 34, Włochy – 30 oraz Niemcy i Związek Radziecki – po 26. Szerzej o attaché wojskowych w stolicach głównych państw: A. Vagts, The Military Attaché…, op.cit., s. 44–59.</font><br/><br/>
Authors and Affiliations
LECH DRAB
Keywords
Related Articles
- EP ID EP599788
- DOI -
- Views 55
- Downloads 0
Absolwenci uczelni cywilnych w wojsku
Recenzja książki Marcina Liberackiego <i>Pełnienie zawodowych ról oficerskich przez absolwentów uczelni cywilnych. Ujęcie socjologiczne</i>, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2015<br/><br/>
Rażenie nieśmiercionośne w działaniach wojskowych
Wykorzystywanie broni i środków nieśmiercionośnych w siłach zbrojnych nie jest nowością. Przydatność tego rodzaju uzbrojenia, głównie do samoobrony, dostrzeżono zwłaszcza podczas operacji pokojowych i stabilizacyjnych. N...
Teoria bezpieczeństwa społecznego Recenzja książki Aleksandry Skrabacz Bezpieczeństwo społeczne. Podstawy teoretyczne i praktyczne. Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2012
-
Przyszły wymiar operacji – prognoza charakteru działań w perspektywie połowy XXI wieku
Dyskusje nad przyszłą rolą wojska i charakterem operacji w okresie stałego zagrożenia ze strony aktorów niepaństwowych oraz niekonwencjonalnego przeciwnika skłaniają do próby zidentyfikowania zasadniczych trendów w siłac...
Komunikacja, informacja i retoryka – wpływ na środowisko bezpieczeństwa
Komunikacja odgrywa jedną z głównych ról w procesie zarządzania bezpieczeństwem. Dynamicznie rozwijające się środki przekazu umożliwiają nadawcy nadzwyczaj szybkie dotarcie do odbiorcy. W dobie powszechnego dostępu do In...