Biozgodna membrana PDMS dla nowej komorowej protezki strzemiączka
Journal Title: Otolaryngologia Polska - Year 2016, Vol 70, Issue 4
Abstract
Protezki strzemiączka są stosowane u pacjentów w przypadku otosklerozy skutkującej unieruchomieniem lub znacznym ograniczeniem mobilności strzemiączka. Wszystkie obecnie stosowane protezy są protezami tłoczkowymi, jednak stymulacja ślimaka z ich wykorzystaniem nie jest doskonała. Nowa komorowa protezka strzemiączka umożliwia uzyskanie znacznie większego pobudzenia do drgań płynu perylimfatycznego niż tłoczek, a także eliminuje podstawowe przyczyny niepowodzeń stapedotomii tłoczkowych. Kluczowym elementem nowej protezki jest membrana, której sztywność powinna być zbliżona do sztywności fizjologicznego więzadła obrączkowego strzemiączka. Celem niniejszej pracy jest dobranie odpowiedniej grubości membrany wykonanej z poli-dy-metylo-siloxanu (PDMS) oraz opracowanie metodyki wytworzenia membrany. Metoda: Model geometryczny protezki komorowej stworzono w oprogramowaniu CAD-Inventor 2015. Model zaimportowano do środowiska obliczeniowego Abaqus 6.13. Grubość membrany dobrano drogą symulacji numerycznych tak, aby sztywność membrany była jak najbardziej zbliżona do sztywności fizjologicznego więzadła obrączkowego (~120 N/m). Podczas symulacji wyznaczano przemieszczenia membrany odpowiadające kolejnym wartościom przykładanego obciążenia. Stopień dopasowania charakterystyk obciążenie-przemieszczenie dla membrany i fizjologicznego więzadła obrączkowego zweryfikowano za pomocą analizy regresji liniowej. Po symulacyjnym doborze odpowiedniej grubości membrany opracowano metodę jej wykonania. Wyniki: Największą zbieżność pomiędzy sztywnością membrany a sztywnością więzadła obrączkowego uzyskano dla membrany PDMS o grubości 0,15 mm (współczynnik zbieżności R2=0,997752). W pracy podano również wartości parametrów procesu wytwarzania membrany metodą spin-coating. Podsumowanie: Prawidłowe funkcjonowanie komorowej protezki strzemiączka wymaga wytworzenia membrany PDMS o grubości 0,15 mm. Sztywność takiej membrany jest zbliżona do sztywności fizjologicznego więzadła obrączkowego. Dzięki temu protezka komorowa zapewnia stymulację perylimfy na poziomie porównywalnym do ucha fizjologicznego. Nowa komorowa protezka strzemiączka jest obecnie w fazie badań przedklinicznych, których celem jest optymalizacja kształtu powierzchni wewnętrznej komory.
Authors and Affiliations
Katarzyna Banasik, Monika Kwacz
Keywords
Related Articles
- EP ID EP76855
- DOI 10.5604/00306657.1202781
- Views 140
- Downloads 0
Wewnątrznosowa „Technika Trójkątna” w plastyce zastawki nosa: przegląd dziesięcioletni
Wprowadzenie: Główny udział w regulacji przepływu powietrza w nosie bierze zastawka nosa. Jej niewydolność prowadzi do niedrożności przewodów nosowych i przez to do zmniejszenia jakości życia chorych. Obecnie wykorzystuj...
Electrical stimulation as an alternative method of tinnitus treatment
Introduction. The aim of the study was to evaluate the influence of the selective electrical stimulation of the hearing organ on tinnitus in people with sensorineural hearing loss. Material and methods. The study compris...
Bezpieczne usunięcie AFJ po przedoperacyjnej obliteracji guza klejem tkankowym
The purpose of this work is to present the method of operating juvenile nasopharyngeal angiofi broma with the use of preoperative obliteration with tissue adhesive glue (Histoacryl). Authors described the case of 15 year...
Ostre izolowane zapalenie zatoki klinowej – opis 4 przypadków
Introduction: Isolated acute sphenoid sinusitis is an uncommon sinus infection, frequently misdiagnosed and not usually considered in the differential diagnosis of acute severe headache, with the potential of serious neu...
The healing process of tympanic membrane perforations in rats
The aim of the study was otoscopical and histological evaluation of the rat's TM healing process. Material and methods : 56 male Wistar rats were used for the study. Fifty of them had TMs perforated bilaterally using CO2...