Abstract

Problemy kliniczne mózgowego porażenia dziecięcego (m.p.dz.) związane są z dezorganizacją centralnego sterowania dowolnymi czynnościami ruchowymi. Uszkodzenie struktur związanych ze sterowaniem ruchem powoduje zaburzenie mechanizmu antygrawitacyjnego. Dzieci wykształcają nieprawidłowy (kompensacyjny) mechanizm antygrawitacyjny i patologiczną motorykę. Długotrwała aktywność w nieprawidłowych wzorcach zaburza doświadczenia sensomotoryczne i prowadzi do powstawania przykurczów i deformacji (m.p.dz. - a zwłaszcza jego postacie spastyczne, to choroba „krótkich mięśni”).W postępowaniu ważne jest wczesne rozpoczęcie usprawniania neurorozwojowego (metoda B. i K. Bobath, metoda V. Vojty), aby normalizując mechanizm antygrawitacyjny, ułatwiać prawidłowe gromadzenie doświadczeń sensomotorycznych i zmniejszyć ryzyko powstawania deformacji układu ruchu. Usprawnianie neurorozwojowe jest istotną, ale nie jedyną formą postępowania. W zależności od wieku dziecka, postaci i stopnia ciężkości m.p.dz. różnie rozłożone są akcenty procesu rehabilitacji, ale zawsze istotne jest, aby postępowanie było kompleksowe. Rehabilitacja dzieci obejmuje poza postępowaniem fizjoterapeutycznym także stosowanie: specjalistycznego zaopatrzenia ortopedycznego zapobiegającego przykurczom i deformacjom ciała, gipsów hamujących spastyczność, zakładanych na stopy i podudzia, toksyny botulinowej zmniejszającej napięcie spastycznych mięśni, operacyjnej tenotomii i transpozycji mięśni o wzmożonym napięciu - szczególnie w profilaktyce dyslokacji stawów biodrowych oraz deformacji stóp, zabiegów neurochirurgicznych (np. SDR - selective dorsal rhisotomy - zabieg trwale likwidujący spastyczność).

Authors and Affiliations