Hierarchia regionów krajobrazów kulturowych poziomy 3-10. Państwa krajobrazowe i regiony krajobrazowe niższych szczebli
Journal Title: Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego - Year 2016, Vol 31, Issue
Abstract
W artykule scharakteryzowano szczeble 3-10 regionalizacji krajobrazów kulturowych począwszy od państw, aż do jednostek najniższego rzędu – obszarów relatywnie jednolitych i o jednorodnym sposobie użytkowania. Szczeblami tymi są: państwa, dzielnice, prowincje, krainy, ziemie, okolice, miejsca, płaty. Zwrócono m.in. uwagę na rolę trwałych organizmów państwowych w kształtowaniu krajobrazów kulturowych, oraz na fakt, że odmienna przeszłość historyczna i różne sposoby organi-zacji społeczeństw powodują, że nie wszędzie występują te same szczeble regionalizacji krajobrazów kulturowych. Przedstawiona propozycja wydaje się dobrze odpowiadać warunkom polskim. Zwrócono uwagę na dynamikę podziałów regionalnych (np. dyskusyjne zagadnienie, czy obecnie w Polsce są dzielnice krajobrazowe).
Authors and Affiliations
Florian Plit, Joanna Plit
Świadomość krajobrazowa mieszkańców. Przykład Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego
PL W badaniach percepcji krajobrazu coraz częściej analizuje się stopień świadomości ludzi wobec zmian następujących w krajobrazie. Stanowi to wyraz zainteresowania mieszkańców stanem krajobrazu w jakim przebywają. W ost...
Krajobrazy aktualne Kazimierskiego Parku Krajobrazowego
Opublikowanie Europejskiej Konwencji Krajobrazowej wpłynęło na rozwój badań dotyczących zidentyfikowania, klasyfikacji i oceny stanu krajobrazów aktualnie występujących w poszczególnych krajach. Celem prezentowanych w ar...
Wpływ obiektów kultu religijnego i elementów małej architektury sakralnej na strukturę przestrzenną i tożsamość krajobrazu
Przedmiotem rozważań artykułu jest krajobraz kulturowy miasta oraz wpływ religii chrześcijańskiej (Kościoła Rzymskokatolickiego) na ten krajobraz. W artykule przedstawiono rezultaty badań własnych, których celem było ok...
Tożsamość krajobrazu a przestrzeń społeczna
Tożsamość krajobrazu ugruntowana jest w świadomości określonego społeczeństwa. W relacji odczuwania przestrzeni ta jedność odnosi się do cech krajobrazu rodzimego. W pracy zwrócono uwagę na pojęcie tożsamości krajobrazu...
Zjawisko wyspowości w krajobrazie krasowym
Obszary krasowe, w tym krajobrazy krasowe cechuje wyraźna odrębność środowiskowa. Polega ona na tym, że ze względu na rozwój podziemnych kanałów i próżni oraz ich interakcje z powierzchnią, ob-szary krasowe nabywają spec...