II Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – poszukiwanie oryginalnego brzmienia
Journal Title: Edukacja Muzyczna - Year 2017, Vol 12, Issue 12
Abstract
Koncerty fortepianowe polskiego kompozytora Andrzeja Nikodemowicza (1925–2017) należą do późnego, dojrzałego okresu jego twórczości. Omówiony w niniejszym artykule II Koncert fortepianowy powstał w roku 2002 i jest de facto pierwszym autonomicznym koncertem skomponowanym na fortepian przez tego twórcę, ponieważ jego I Koncert fortepianowy (1994) jest przeróbką własnego Koncertu skrzypcowego z roku 1973. Utwór rodził się w poczuciu stabilizacji i pełnej wolności twórczej. Kompozytor, mieszkając od 1980 roku w Polsce, w Lublinie, nie odczuwał już presji psychicznej, która towarzyszyła mu wcześniej, kiedy przebywał we Lwowie. Ze względu na panujący tam system polityczny większość dzieł, jakie powstały we Lwowie, nie miała żadnych szans na wykonanie. W zakresie formalnym w II Koncercie fortepianowym kompozytor zrezygnował z klasycznej formy trzyczęściowej i preferowanego w wielu swoich kompozycjach układu symetrycznego na rzecz formy szeregowej. II Koncert fortepianowy uwidacznia nakładanie się dwóch tendencji związanych z zasadą kształtowania materiału muzycznego. Jedną z nich jest tradycja o korzeniach neoromantycznych, ekspresywno-liryczna, ale poddana znacznej transformacji własnej wizji, druga wykorzystuje energetykę rytmu i perkusyjne walory fortepianu. Kompozytor operuje silnie dysonującym 12-tonowym materiałem dźwiękowym oraz skomplikowanymi podziałami rytmicznymi, rytmami uzupełniającymi, tworzącymi gęstą strukturę dźwiękową. Ostatecznie zawierają one rozpoznawalny idiom stylistyczny, którego istotą jest liryzm i ekspresja. Jest on wynikiem permanentnej zmienności i różnorodności oraz zastosowania rozwoju na etapie mikroformy. Celem nadrzędnym techniki kompozytorskiej jest uzyskanie wysublimowanego brzmienia. Czynnik rozwojowy jest jedną z głównych cech stylu Andrzeja Nikodemowicza.
Authors and Affiliations
Ewa Nidecka
Keywords
Related Articles
- EP ID EP334468
- DOI 10.16926/em.2017.12.03
- Views 210
- Downloads 0
Henryk Mikołaj Górecki’s Symphony No. 4 as Manifestation of ‘Music Within Music’
A long awaited in the world, H.M. Górecki’s Symphony No. 4 ‘Tansman’s Episodes’ for grand orchestra with obbligato organ and piano was written in 2006, as a tribute to a Slav composer, Aleksander Tansman. Górecki left th...
Realizacja treści programowych podręczników przedmiotu muzyka w wybranych placówkach oświatowych w Polsce
The article is a kind of report on my own questionnaire survey concerning the problem of implementation of curricular contents of the Music handbook, the use of which was obligatory in Polish educational system at the tu...
Vocal methodology focusing on Slovak vocal school and a pedagogical message of Anna Hrušovska
The article entitled Vocal Methodology focusing on Slovak Vocal School and a Pedagogical Message of Anna Hrusovska focuses on the Slovak Vocal School, on one of the most important methodologies, concretely methodology of...
Oblicza polskiej sonaty XX wieku na skrzypce solo
The article, The Nature of Polish 20th Century Sonata for Solo Violin is a highlighted motive of a broad course of studies concerning the entirety of Polish 20th century musical works in the genre of violin sonatas. The...
Kompozycje na akordeon solo w twórczości Edwarda Bogusławskiego
The purpose of this article is presentation of accordion solo works by Edward Bogusławski, a contemporary Polish composer, who died in 2003. The list of all the accordion works by the composer contains over a dozen compo...