Karbaminian etylu. Dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

Journal Title: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy - Year 2015, Vol 31, Issue 3

Abstract

Karbaminian etylu (uretan, nr CAS 51-79-6) jestciałem stałym, bez zapachu, dobrze rozpuszczalnymw wodzie i rozpuszczalnikach organicznych.W środowisku występuje jako naturalny produktpowstający podczas fermentacji alkoholowej pokarmówi napojów zawierających alkohol. Są onegłównym źródłem narażenia populacji generalnej.Techniczne preparaty karbaminianu etylu,otrzymywane na drodze syntezy organicznej,uzyskują wysoką czystość chemiczną.Karbaminian etylu jest stosowany głównie jakopółprodukt w syntezie organicznej (m.in. dowytwarzania żywic aminowych), a jego wodneroztwory jako rozpuszczalniki: pestycydów, fumigantów,kosmetyków oraz środków farmaceutycznychstosowanych w weterynarii.Narażenie zawodowe w Polsce na karbaminianetylu (drogą inhalacyjną i/lub przez kontakt zeskórą) występuje w kilku zakładach produkującychoraz stosujących go i obejmuje kilkadziesiątosób rocznie.U ludzi nie stwierdzono zatruć ostrych karbaminianemetylu. W dostępnym piśmiennictwie niema informacji na temat jego toksyczności przewlekłeju ludzi narażonych zawodowo oraz danychepidemiologicznych.Wartość LD50 dla karbaminianu etylu podanegodożołądkowo szczurom wynosi 1810 mg/kg mc.W zatruciu ostrym zwierząt obserwowano działanieznieczulające i nasenne (wykorzystywanew weterynarii) oraz narkotyczne związku. Karbaminianetylu nie wykazywał działania drażniącegoi uczulającego na zwierzęta.Podprzewlekłe narażenie szczurów i myszy nakarbaminian etylu podawany w wodzie do picia(o stężeniach 110 ÷ 10 000 ppm, czyli w dawkach8 ÷ 622 mg/kg mc./dzień dla szczurów oraz 18,3÷ 1667 mg/kg mc./dzień dla myszy) spowodowało,zależne od wielkości narażenia, działanieimmunosupresyjne. U zwierząt obserwowanotakże nefropatię i kardiomiopatię, a u samcówrównież uszkodzenie wątroby. Oprócz działaniaimmunotoksycznego u myszy stwierdzono zmianyrozrostowe w układzie rozrodczym i płucach.Po 2-letnim narażeniu myszy na karbaminian etyluw wodzie do picia (o stężeniach 10 ÷ 90 ppm, coodpowiadało dawce 1,17 ÷ 12 mg/kg mc./dzień)zaobserwowano skutki toksycznego działaniazwiązku na: wątrobę, serce, płuca oraz macicę.Karbaminian etylu o stężeniach w wodzie wynoszących30 lub 90 ppm (4 lub 12 mg/kg mc./dzień) spowodował zwiększoną liczbę padnięćzwierząt.Na podstawie wyników standardowych testów,karbaminian etylu został sklasyfi kowany jakosubstancja o słabym działaniu mutagennym i genotoksycznym.Karbaminian etylu został zakwalifi kowany przezIARC (2010) do grupy 2.A, czyli czynnikówprawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi. UniaEuropejska zaklasyfi kowała go do grupy 1.B, czylisubstancji, które mogą powodować raka.W żadnym państwie nie ustalono wartości najwyższegodopuszczalnego stężenia (NDS) dlakarbaminianu etylu. W SCOEL dla karbaminianuetylu nie ustalono wartości OEL, gdyż związekzaliczono do grupy A rakotwórczości, tj. dogenotoksycznych kancerogenów bez możliwościustalenia wartości dopuszczalnej na podstawieskutku zdrowotnego. Karbaminian etylu wywołujenowotwory złośliwe u szczurów i myszyw wielu narządach docelowych, po podaniu gow różny sposób. Karbaminian etylu jest substancją:toksyczną, mutagenną i klastogenną, zwłaszczaw obecności układu z aktywacją metaboliczną.Na podstawie danych doświadczalnych (2-letnienarażenie myszy drogą pokarmową) oszacowano,że ryzyko wystąpienia dodatkowego nowotworupłuc u ludzi narażonych w środowiskupracy na karbaminian etylu w Polsce wynosiodpowiednio:– 10-3 dla 40 lat narażenia na karbaminianetylu o stężeniu 0,0093 (≈ 0,01) mg/m3– 10-4 dla 40 lat narażenia na karbaminianetylu o stężeniu 0,00093 (≈ 0,001) mg/m3– 10-5 dla 40 lat narażenia na karbaminianetylu o stężeniu 0,000093 (≈ 0,0001) mg/m3.Na podstawie tego szacowania zaproponowanoprzyjęcie wartości NDS karbaminianu etylu napoziomie ryzyka 10-4, czyli 0,001 mg/m3. Brak jestpodstaw do wyznaczenia wartości najwyższegodopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh)i dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym(DSB). Zaproponowano także dodatkoweoznakowanie związku jako: „Carc. 1.B”, „Ft –działa szkodliwie na płód” i „skóra – wchłanianiesubstancji przez skórę może być podobnie istotne,jak przy narażeniu drogą oddechową”.

Authors and Affiliations

Jadwiga Szymańska, Elżbieta Bruchajzer

Keywords

Related Articles

Pirydyna. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

Pirydyna jest stosowana jako rozpuszczalnuk: farb, gumy, produktów farmaceutycznych. Duże ilości pirydyny są stosowane jako związek wyjściowy do produkcji: pochodnych oirydyny, piperydyny, pestycydów, leków i innych prod...

Potassium bromate – inhalable fraction. Documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)

Potassium bromate (V), (KBrO3) exists as white crystals, crystalline powder or granules. It is highly soluble in water, tasteless and odourless. Potassium bromate is a strong oxidizing agent. In the past it has been used...

Amended method for determining phosphorus pentoxide in workplace air

The method is used for determination of phosphorus pentoxide in the workplace air. The method is based on the absorption of phosphorus pentoxide in water, hydrolysis to orthophosphoric acid, reaction with ammonium mo...

Etoposide – inhalable fraction. Determination method in workplace air

Etoposide at room temperature is a fine white to yellow-brown crystalline odorless powder. Etoposide is one of the most widely used cytotoxic drugs and has strong antitumour activity in cases of small-cell lung cancer, t...

Carcinogenic polycyclic organic substances in the fine particles – determination method

Issues associated with the emission of chemical substances from diesel exhaust are still the subject of many studies that lead to, among others, the reduction of pollution and determination of their chemical composition....

Download PDF file
  • EP ID EP81599
  • DOI -
  • Views 133
  • Downloads 0

How To Cite

Jadwiga Szymańska, Elżbieta Bruchajzer (2015). Karbaminian etylu. Dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego. Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy, 31(3), 67-106. https://www.europub.co.uk/articles/-A-81599