Ocena skuteczności kortykoterapii dożylnej w prewencji zaostrzenia orbitopatii tarczycowej u osób z chorobą Gravesa i Basedowa leczonych radiojodem z powodu nadczynności tarczycy
Journal Title: Postępy Nauk Medycznych - Year 2012, Vol 25, Issue 11
Abstract
<b>Wstęp.</b> Leczenie radiojodem nadczynności tarczycy u chorych z chorobą Gravesa i Basedowa może prowadzić do zaostrzenia orbitopatii tarczycowej. Standardowo w zapobieganiu nasileniu zmian ocznych stosuje się steroidy doustnie. Celem pracy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa stosowania steroidoterapii dożylnej jako prewencji zaostrzenia orbitopatii po leczeniu <sup>131</sup>I.<br><b>Materiał i metody.</b> Badaniem objęto 32 osoby z chorobą Gravesa i Basedowa i orbitopatią tarczycową leczonych radiojodem w latach 2010-2011 w Klinice Endokrynologii CMKP z powodu nadczynności tarczycy. W ramach prewencji nasilenia zmian ocznych u 16 chorych (grupa 1) stosowano dożylnie metyloprednizolon (4 cotygodniowe wlewy po 250 mg), zaś pozostałych 16 osób (grupa 2) otrzymywało prednizon (0,3-0,5 mg na kg masy ciała przez 4-5 tygodni z redukcją dawki w ciągu 8 tygodni). Grupy porównywano przed oraz po upływie 1 miesiąca i 1 roku od leczenia <sup>131</sup>I pod względem ciężkości orbitopatii (wg klasyfikacji NOSPECS) i jej aktywności (z użyciem wskaźnika CAS), stężenia przeciwciał przeciwko receptorowi TSH (TRAb), konieczności stosowania dodatkowej steroidoterapii systemowej z powodu zaostrzenia zmian ocznych oraz występowania działań niepożądanych.<br><b>Wyniki.</b> Grupy 1 i 2 nie różniły się istotnie między sobą pod względem klasy NOSPECS, wskaźnika CAS, ani stężeń przeciwciał TRAb zarówno wyjściowo, po 1 miesiącu, jak i po 1 roku leczenia. W grupie 1 nie obserwowano działań niepożądanych kortykoterapii, natomiast w grupie 2 u 2 osób odstawiono prednizon – u 1 z powodu depresji, zaś u 2 – dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.<br><b>Wnioski.</b> W porównaniu z powszechnie stosowanym leczeniem doustnym prednizonem, dożylne podawanie metyloprednizolonu w ramach prewencji zaostrzenia orbitopatii po leczeniu radiojodem wydaje się równie skuteczne i obarczone mniejszą ilością działań niepożądanych.
Authors and Affiliations
Magdalena Kochman, Helena Jastrzębska, Ewa Szczepańska, Joanna Zgliczyńska-Widłak, Jadwiga Janik
Keywords
Related Articles
- EP ID EP54337
- DOI -
- Views 116
- Downloads 0
Analiza przyczyn zmian zakrzepowo-zatorowych u dzieci
Wstęp. Zakrzepica występuje u dzieci znacznie rzadziej niż u dorosłych.Cel. 1. Ocena przyczyn zmian zakrzepowo-zatorowych u dzieci. 2. Ustalenie czynników ryzyka zakrzepicy u dzieci. 3. Ocena wyników leczenia zmian zakrz...
Hiperglikemia w ostrych zespołach wieńcowych u pacjentów z cukrzycą i bez cukrzycy
Podwyższony poziom glukozy u pacjentów z cukrzycą, jak i hiperglikemia wywołana stresem u osób bez cukrzycy są związane z pogorszeniem rokowania w ostrym zespole wieńcowym. Wykazano, że wśród chorych bez cukrzycy z podwy...
Resistance to pyrazinamide among Mycobacterium tuberculosis strains isolated from patients from the Mazovian Voivodeship in 2008-2010 years
Introduction. The anti-tuberculous properties of pyrazinamide (PZA) were identified over 50 years ago, and since that time it has been one of the most important drugs used for the treatment of tuberculosis, in addition R...
Pemfigoid pęcherzowy w oddziałach dermatologii województwa śląskiego w latach 2001-2014
Wstęp. Pemfigoid pęcherzowy (pemphigoid bullosus) jest najczęściej występującym schorzeniem z grupy chorób pęcherzowych. Dotyczy zwykle osób starszych, ryzyko względne zachorowania w 90. r.ż. jest blisko 300-krotnie wyżs...
Nieswoiste śródmiąższowe zapalenie płuc, organizujące zapalenie płuc i inne rzadsze postacie zapaleń śródmiąższowych
Nieswoiste śródmiąższowe zapalenie płuc (NSIP) jest drugim, a organizujące zapalenie płuc (OP) trzecim co do częstości występowania śródmiąższowym zapaleniem po samoistnym włóknieniu płuc omówionym w oddzielnym artykule....