Prawne uwarunkowania do wykonywania działalności gospodarczej przez parafię
Journal Title: Kościół i Prawo - Year 2013, Vol 2, Issue
Abstract
Celem artykułu było ukazanie uwarunkowań prawnych parafii w zakresie wykonywania działalności gospodarczej. Parafia na mocy art. 32 i 20 Konstytucji RP, art. 4 ust. 2 Konkordatu oraz art. 55 ust. 3 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP, posiada osobowość prawną i może występować jako organ prawa handlowego. Stosowne potwierdzenie stanowi w tym względzie kan. 1259 KPK/1983 oraz pkt 3.19 Instrukcji Konferencji Episkopatu Polski w sprawie zarządzania kościelnymi dobrami materialnymi. Podkreślić należy, że działalność gospodarcza wykonywana przez parafię jest drugorzędnym przedmiotem jej funkcjonowania, a korzystanie z tych uprawnień pełni funkcję wspierającą w realizacji jej celu pierwszorzędnego. Tym samym parafia, jako wspólnota wiernych, dowodzi, że nie tylko właściwie zarządza majątkiem parafialnym, lecz także służy powiększaniu miejsc pracy, integracji społeczności parafialnej, jak i współpracy między parafiami. Znamiennym jest również fakt, że parafia będąc uczestnikiem obrotu gospodarczego, uzyskuje kwalifikacje przedsiębiorcy i może wykorzystywać typowe dla przedsiębiorcy instrumentarium prawne, jakim są m. in. zwolnienia z tytułu niegospodarczej działalności statutowej. Analiza obowiązujących regulacji prawnych dotyczących podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej przez parafię, nie daje podstaw do ich krytycznej oceny. Tym niemniej niejasny wydaje się brak numeru rejestru KRS przez parafię. Stąd rodzi się postulat de lege ferenda, aby problem uzyskania numeru KRS stał się przedmiotem debat Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu lub Komisji Konkordatowej, a w konsekwencji przyczynił się do próby nowelizacji ustawy o Krajowym Rejestrze Sadowym. Dobrym wzorem, w tym zakresie, mogą być również przepisy ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, które jasno określają wymogi statutu Kościoła i związku wyznaniowego, dotyczące jednostek organizacyjnych mających osobowość prawną. Trwanie przy niejasnej regulacji, która de lege lata obowiązuje, narusza zasadę pewności obrotu, a także nie wpływa dobrze na postrzeganie Kościoła katolickiego jako instytucji zaufania publicznego. Odnośnie do braku zrozumienia społecznego – jakim jest wykonywanie działalności gospodarczej przez parafie – słusznym wydaje się powoływanie fundacji lub stowarzyszeń do jej prowadzenia. W ten sposób można uniknąć zatarcia granic pomiędzy działalnością gospodarczą a konfesyjną parafii.
Authors and Affiliations
Paweł Kaleta
Keywords
Related Articles
- EP ID EP115298
- DOI -
- Views 79
- Downloads 1
Paweł LEWANDOWSKI, Kompetencje biskupa diecezjalnego dotyczące środków społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i polskim pokodeksowym ustawodawstwie partykularnym, Tarnów: Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos 2015
-
Modyfikacja statutów Ołomunieckiej Kapituły Metropolitalnej i nominacja kanoników w związku z Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1917 roku
W okresie episkopatu arcybiskupa ołomunieckiego Stojana, rząd czechosłowacki bardzo mocno interweniował w rozwiązywaniu tzw. kwestii Kapituły Ołomunieckiej. Następnie kwestia ta była postrzegana przede wszystkim jako wew...
Cel wizyty ad limina Apostolorum
Ad limina Apostolorum oznacza obowiązek biskupa diecezjalnego i zrównanych z nim w prawie (wikariusz apostolski, opat terytorialny, prałat terytorialny, administrator apostolski administratury apostolskiej erygowanej na...
Il precetto dell’astensione dal lavoro alla luce del can. 1247 del Codice di Diritto Canonico del 1983
L’articolo fa un’analisi dell’obbligo dell’astensione dal lavoro, basandosi sulla Sacra Scrittura, sulla tradizione canonica, sulla normativa passata e vigente in questo tema che contiene i documenti dei Concili ecumenic...
Międzynarodowa konferencja naukowa pt. „Propuštění z duchovního stavu podle nejnovějších předpisů katolické církve – legislativa a praxe”, Ołomuniec, 19 czerwca 2012
-