Wpływ wydłużenia o formę ambulatoryjną wczesnej stacjonarnej rehabilitacji pacjentów po leczonym interwencyjnie ostrym zespole wieńcowym na wydolność fizyczną oraz elementy stanu psychicznego i jakości życia

Journal Title: Rehabilitacja Medyczna - Year 2009, Vol 13, Issue 2

Abstract

Cele: Ocena bezpośrednich i odległych efektów stacjonarnej rehabilitacji po leczonym interwencyjnie (PCI) ostrym zespole wieńcowym (OZW) i jej przedłużenia o 3-miesieczny okres nadzorowanego treningu w warunkach ambulatoryjnych w zakresie wydolności fizycznej, elementów stanu psychicznego i jakości życia.Materiał i metody: Badania wykonano w grupie 44 pacjentów (32 mężczyzn i 12 kobiet) w wieku 56,9±9,62 lat w okresie 2-3 tygodni po OZW leczonym za pomocą PCI. Wszyscy pacjenci uczestniczyli w rehabilitacji stacjonarnej, a 14 wyraziło chęć udziału w dalszej 3-miesiecznej rehabilitacji w formie ambulatoryjnej. U wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem rehabilitacji wykonano badanie wysiłkowe na bieżni, za pomocą kwestionariusza SOPER oceniono lek, podstawowy nastrój i napięcie psychiczne, a poczucie stanu zdrowia za pomocą skali VAS, będąca składową kwestionariusza EuroQol 5D. Zestaw badan powtórzono po zakończeniu fazy stacjonarnej, po 3 miesiącach i po roku.Wyniki: Pacjenci poddani rehabilitacji przedłużonej o 3-miesieczną fazę ambulatoryjną, na każdym etapie badań wykazali większy przyrost tolerancji wysiłku w porównaniu z grupa, która przebyła jedynie 3-tygodniowa rehabilitacje stacjonarna. Pacjenci, z wydłużona rehabilitacja stopniowo poprawiali ocenę swojego stanu zdrowia i po roku utrzymali ja na poziomie jak po zakończeniu rehabilitacji stacjonarnej. U pacjentów, którzy nie wyrazili chęci na kontynuowanie zorganizowanej formy ćwiczeń w warunkach ambulatoryjnych, odczuwalna istotna poprawa stanu zdrowia po zakończeniu rehabilitacji stacjonarnej nie ma trwałego charakteru. Po roku niezależnie od wybranego programu rehabilitacji obserwowano poprawę stanu psychicznego, wyrażająca się podwyższeniem nastroju, natomiast w sposób istotny nie zmienił się poziom leku.Wnioski: 1. Wydłużona, połączona stacjonarna i ambulatoryjna rehabilitacja chorych po leczonym interwencyjnie OZW daje lepszy odległy efekt w zakresie poprawy wydolności fizycznej i samooceny stanu zdrowia, niż 3-tygodniowa rehabilitacja stacjonarna. 2. Wydłużenie rehabilitacji nie ma wpływu na uzyskiwanie porehabilitacyjnych zmian w poziomie nastroju i leku.

Authors and Affiliations

Izabela Przywarska, Ewa Deskur-Smielecka, Sławomira Borowicz-Bienkowska, Małgorzata Wilk, Aleksandra Brychcy, Piotr Dylewicz

Keywords

Related Articles

Current knowledge on selected rehabilitative methods used in post-stroke recovery

Understanding brain plasticity after stroke is important in developing rehabilitation strategies. Active movement therapies show considerable promise but their individual application is still not fully implemented. Among...

Postoperative exercise-based rehabilitation in lung cancer – aspects of kinesiotherapy

Combination of moderate to high-intensity aerobic training with submaximal progressive resistance training is reportedly associated with a measurable increase in VO2peak and 6MWT in patients operated on for lung cancer....

Optymalizacja wczesnej rehabilitacji pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym – doświadczenia własne

W niniejszym artykule autorzy dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi z pracą z chorymi poddawanymi operacjom kardiochirurgicznym. W szczegółowy sposób przedstawione są stosowane metody postępowania na poszczególnyc...

Paraspinal bioelectrical muscle activity differentiation with surface EMG in active seniors

Background: Physical, social and intellectual activities are the determinants of successful ageing. Movement effectively delays the body’s ageing process and prevents many diseases in our body. Aim: The assessment of lum...

Limitations in cardiovascular fitness and rehabilitation of oncologically treated patients

Introduction: Applying increasingly modern forms of cancer treatment contributes to the higher survival of patients with neoplasm. Nevertheless, every single element of such a treatment, no matter how effective, brings s...

Download PDF file
  • EP ID EP82037
  • DOI -
  • Views 71
  • Downloads 0

How To Cite

Izabela Przywarska, Ewa Deskur-Smielecka, Sławomira Borowicz-Bienkowska, Małgorzata Wilk, Aleksandra Brychcy, Piotr Dylewicz (2009). Wpływ wydłużenia o formę ambulatoryjną wczesnej stacjonarnej rehabilitacji pacjentów po leczonym interwencyjnie ostrym zespole wieńcowym na wydolność fizyczną oraz elementy stanu psychicznego i jakości życia. Rehabilitacja Medyczna, 13(2), 12-16. https://www.europub.co.uk/articles/-A-82037