Zespół apatii w konsekwencji uszkodzenia mózgu – trudny problem neurorehabilitacji
Journal Title: Rehabilitacja Medyczna - Year 2005, Vol 9, Issue 2
Abstract
Pierwotne, biologiczne zaburzenie czynnika motywacyjnego w najszerzej rozumianym wymiarze celowego, świadomego zachowania człowieka jest w praktyce klinicznej znaną konsekwencją uszkodzenia mózgu i stanowi poważne utrudnienie w prowadzeniu procesu rehabilitacji. Deficyt motywacji, nazywany inaczej zespołem apatii, jest szczególnie często obserwowany u chorych po udarze i urazie mózgu. Powoduje ograniczenie emocjonalnego przeżywania i żywego reagowania na otoczenie, utratę troski o siebie i innych, bierne uczestnictwo w procesie rehabilitacji. Wszystko to drastycznie utrudnia fizyczny i społeczny powrót do zdrowia. Hipotetycznie przyjmuje się, że patomechanizmem apatii jest dysfunkcja czołowo-podkorowego systemu neuronalnego, obejmującego przyśrodkowe części kory przedczołowej oraz wzgórze i jądra podstawy. W wyniku uszkodzenia wymienionych struktur następuje dysfunkcja systemu dopaminergicznego, który jest nazywany „behawioralnym systemem aktywującym” bowiem moduluje m.in. stan wzbudzenia, uwagi i emocji. Apatia może współwystępować z zaburzeniami poznawczymi, ale te dwa elementy są traktowane jako względnie rozdzielne. Celem artykułu jest szczegółowy opis zespołu apatii oraz zwrócenie uwagi profesjonalistom praktycznie zajmującym się neurorehabilitacją na biologiczne podłoże zachowań niektórych chorych, którym niesłusznie przypisuje się brak zaangażowania i słabą motywację do aktywnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Autorzy – na podstawie przeglądu piśmiennictwa omawiają problemy diagnostyki różnicowej oraz leczenia. Zwraca się uwagę na odróżnianie apatii od depresji, otępienia i zaburzeń świadomości. Ciągle brak systematycznych badań na temat skutecznej farmakoterapii w organicznym zespole apatii. W artykule prezentowane są wyniki wstępnych badań klinicznych, sugerujących m.in. skuteczność terapeutyczną agonistów dopaminy i innych stymulantów.
Authors and Affiliations
Joanna Seniów, Renata Komajda, Jacek Zaborski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP82155
- DOI -
- Views 140
- Downloads 0
Tempo restytucji częstości skurczów serca jako czuły wskaźnik zmian stopnia aktywności fizycznej u kobiet w wieku około i pomenopauzalnym
Szybkość spadku częstości skurczów serca po zakończonym wysiłku, czyli tempo restytucji częstości skurczów serca (HRR) jest ważnym wskaźnikiem tolerancji wysiłku. Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu umiarkowanej...
Efekty wykorzystania prądów diadynamicznych w leczeniu pacjentów z bólami odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa
Wstęp: Dolegliwości bólowe dolnego odcinka kręgosłupa odczuwa w ciągu życia duża część społeczeństwa, to jest od 45 do 85% populacji osób dorosłych. Najczęściej są to osoby w wieku produkcyjnym pomiędzy 30. a 60. rokiem...
Photogrammetry – principles of operation and application in rehabilitation
Photogrammetry is a method of measurement of a physical object by means of images. The term comprises registration of electromagnetic radiation in a wide range of wave lengths. Determination of location of a point in a t...
Parameters characterising isokinetic muscular activity in patients with Parkinson’s disease – a pilot study
Background. Idiopathic Parkinson’s disease (PD) is a progressive, chronic, neurodegenerative disease of the central nervous system characterised by the following motor signs: rest tremor, rigidity, bradykinesia, stooped...
Effectiveness of complex physical therapy of lymphoedema - evaluation in clinical practice
Combined Physical Therapy (CPT) is an effective method in the therapy of developed limb lymphoedema. It results in marked clinical effects including: oedema volume reduction, limb function improvement, decreasing physica...